Εγώ τον έμαθα σαν Παναγιώτη (το 1/2 των Τζίντζερ), το νίκνέιμ Λάρυγγας το έμαθα ένα καλοκαίρι στο "ριφ" στη παραλία του Βόλου, όταν του είπα οτι έχω "μάι-σπέις" και λιγάκι αργότερα πέσανε τα ανάλογα ρικουέστ. Γνωριστήκαμε όμως πολύ πιο πριν από αυτό, όταν με ενδιέφερε να ξεκινήσω λέιμπελ (πόσο βλάκας ήμουν όμως???) και μου είχε δώσει ένα σιντί με το τίτλο "Τζίντζερ Άπαντα", πόσο μπορεί να μου άρεσε όμως τότε??? και τώρα να το ξαναβάλω πάλι θα μου αρέσει.
Πότε δεν έκανα την απίστευτη παρέα μαζί του, αλλά είναι το πιό ρίαλ άτομο που έχω γνωρίσει στο Βόλο, είναι το άτομο που με έχει επηρέασει πιο πολύ από οποιονδήποτε άλλο μουσικά αλλά και όχι μόνο. Ήταν ο μόνος που είχε πάντα κάτι καλό να μου προτείνει να ακούσω και πάντα έπεφτε μέσα, ήταν από τους λίγους που με έκαναν να ακούσω και πέντε πράματα παραπέρα από αυτά που άκουγα εκείνη την περίοδο.
Θυμάμαι να πηγαίνω στο σπίτι του Γαλλίας με Σπυρίδη και να μου ζητάει κλασσικά να βγάλω τα παπούτσια μου και να μου απαγορεύει το κάπνισμα. Πηγαίναμε και καθόμασταν στο δωμάτιο του και έβαζε μουσική, διάφορα σαμπλάκια, κομμάτια μισοτελειωμένα και μου έδειχνε πράγματα που ετοίμαζε στο "όντιο μάλτσ" και ήταν όλα τόσο όμορφα, γυρνούσα σπίτι καταχαρούμενος όσο γκέι και αν ακούγεται αυτό είναι πραγματικότητα!
Θύμαμαι επίσης που είχαμε πάει και κανά δυό τρεις φορές για μπάλα ήτανε και γαμώ τότε! Ακόμη θυμάμαι το πρώτο λάιβ σαν Λάρυγγας στο "Πος" που ήταν παράξενο αλλά τόσο ρίαλ και γαμάτο, λάιβ στην παραλία του Βόλου στην "Ημέρα της Μουσικής" με την απίστευτη κωλουγρασία, στο "Σινκ" που όλοι είχανε ξεσηκωθεί στο γεμάτο αμφιθέατρο, στα Καλά Νερά στο "Κόλορ Γιορ Λάιφ" που ήταν εντελώς καμμένα, αλλά ωραία καμμένα και στην Αρχιτεκτονική στο "Τάιμ Του Γκετ Ιλ" όπου ήταν μακράν από τα πιό γαμάτα λάιβ που έχω δει από τον Παναγιώτη!
Ο Ιλιγγος Μελλίδας λοιπόν θα κυκλοφορήσει το πρώτο του άλμπουμ το
"Στίτσις", το οποίο κατά την άποψή μου είναι ένα μείγμα από οτιδήποτε τον έχει επηρεάσει μέχρι τώρα μέσα από τη δικιά του (με την καλή έννοια) γουοναμπί μπλάκ πλευρά, που δεν είναι και η μοναδική. Ο Παναγιώτης είναι ένας μουσικός χαμαιλέοντας μπορεί να κάνει άνετα τα καλύτερα τέκνο μπιτς λες και το έκανε για χρόνια, να παίξει με νόιζ ήχους με απίστευτη άνεση και να φτιάξει χιπ χοπ λούπες από το πουθενά. Το έχει άσχημα, πολύ άσχημα το όλο πράγμα, στα λάιβ του μπορεί άνετα μερικες φορές να αγγίξει τις
αυτιστικές κινήσεις του Φλάι-Λο, με άμεση συνέπεια να μην έχω ποτέ καταφέρει να τον βγάλω φώτο της προκοπής και επίσης είναι κάτι που δείχνει οτι το ζει το όλο σκηνικό σαν μπλάκ άρτιστ.
Ένιγουει ο τύπος το κατέχει το θέμα από όλες τις πλευρές και πιστεύω πως θα τα πάει πολύ καλύτερα από όσο εκείνος νομίζει. Εδώ το τελειώνω το ζήτημα γιατί θα μπορούσα να γράψω ένα σκασμό πράγματα για τον Παναγιώτη, αλλά μετά θα καταντούσα γελοίος και λούζερ, οπότε το κόβω εδώ και τσίαρς και όλ δε μπέστ εκεί στα ξένα!
